Uit een analyse van de kleinste fossiele jonge Brontosaurus schedel tot nu toe, is gebleken dat deze grote sauropode in zijn vroege levensjaren een compleet andere levenswijze kende dan de volwassen dieren. Naast een andere levenswijze, veranderde het dier in de loop der jaren ook aanzienlijk in uiterlijk.
Wetenschappers hebben in de Morrison formatie de kleinste fossiele schedel van een Diplodocidae tot nu toe gevonden. De fossiele dinosaurus schedel is ongeveer 24 centimeters lang. Na het analyseren van de schedel zijn de wetenschappers erachter gekomen dat de jonge Diplodocidae compleet andere anatomische kenmerken had, die meer overeenkomen met hun (volgens de gangbare evolutietheorie) voorouders dan met hun directe ouders. Naarmate de kleine dieren ouder werden, verdwenen deze fysieke kenmerken en gingen de dinosauriërs meer op hun ouders lijken.
Ander levenswijze
Naast een ander uiterlijk hadden de jonge dinosauriërs ook een sterk andere levenswijze. De oudere dieren hadden een lange en brede snuit (schedel was ongeveer 1 meter) terwijl de jonge dieren een korte, smalle snuit hadden. Dit suggereert dat de jonge Brontosaurussen een breder scala aan planten op het dieet had staan.
Een ander groot maar zeer logisch verschil is dat de anatomie van de jonge dieren suggereert dat deze meer in bossen leefden, in plaats van op grote open vlaktes zoals de oudere dinosauriërs. Deze voorzichtige conclusie impliceert weer dat Diplodocidae ouders geen heel zorgzame dieren waren, zoals andere dinosauriërs (zie Maiasaurus). Mogelijk overleefden de jonge dieren samen met leeftijdsgenoten in dicht begroeide bossen (wat mooi is verfilmd in de oude serie Walking With Dinosaurs). De bossen verleenden de jonge Brontosaurussen een breed scala aan voedsel en bood bescherming tegen roofdieren.
Welke gevolgen heeft deze ontdekking?
In een creationistisch denkkader is deze ontdekking zeer interessant. Zoals in het oorspronkelijke paper ook is uitgelicht, betekent deze ontdekking dat wetenschappers voorzichtiger moeten zijn met het benoemen en toewijzen van nieuwe dinosaurus soorten. Uit de ontdekking blijkt namelijk dat sommige dinosauriërs tijdens hun leven dus rigoureus veranderden. Volgens Wikipedia zijn er momenteel meer dan 1400 dinosauriërs beschreven door wetenschappers. Hoogstwaarschijnlijk kan dit aantal flink worden teruggeschroefd als blijkt dat veel beschreven dinosauriërs, jonge/ puber of juist oudere versies zijn van een al bestaande dinosauriër. De bekende paleontoloog Jack Horner pleit al heel lang voor deze theorie.
In een creationistisch kader is het bovenstaande natuurlijk heel logisch. De vele soorten zijn benoemd om de evolutie binnen dinosaurus clade waarschijnlijker te laten lijken en door de ego van wetenschappers. Als de jonge dieren meer op hun voorouders leken dan op hun ouders, waren de voorouders dan geen ‘pubers’? En als dit zo is, geldt dit dan voor meer uitgestorven dieren? Waar zijn dan alle voorouders waaruit de dieren Evolueren? Zijn de dieren eigenlijk wel geëvolueerd? Kortom deze ontdekking kan ontzettend veel gevolgen hebben in een bepaald denkkader. Het geloven dat dieren evolueren naar andere soorten blijkt bij lange na niet bewezen..
Blijf zelf altijd bronnen onderzoeken en blijf kritisch. De mening van de meerderheid is lang niet altijd de waarheid.
Bronmateriaal: